Św. Tomasz
w postchrześcijańskim świecie

Słowo rektora:

Żyjemy w epoce zerwania z tradycją rozumianą jako przekaz formy życia, a nasze czasy nazywa się, choć różnie jest to definiowane, postchrześcijańskimi. Przedrostek „post-” oznacza: „już nie i jeszcze nie”. “Postchrześcijaństwo” pojawia się również w tytule naszej konferencji. Możemy przyjąć, że dzisiejsze społeczeństwa Zachodu, deklarujące się często jako laickie, wciąż są przeniknięte ideami zaczerpniętymi z chrześcijaństwa. Jednakże owe zasoby kulturowe zostały zinstrumentalizowane, a chrześcijaństwo, poprzez pozbawienie go nadprzyrodzoności, sprowadzone
do roli ideologii. Temu, co zaczerpnięte z chrześcijaństwa, nadaje się zupełnie inny, od źródłowego, sens. Można to porównać do kamienicy, w której wymienia się wszystko, łącznie z fundamentem i ścianami nośnymi, zachowując jedynie elementy fasady, i nazywa się to rewitalizacją, a nie rozbiórką, którą de facto jest to działanie.

Jednym z zadań edukacji, a więc i środowiska akademickiego, jakim jest Collegium Intermarium, jest naprawianie zerwań w przekazie dziedzictwa kulturowego. Powrót do źródeł, do fundamentu. Tak też rozumiem cel tej konferencji, która swoistego zwornika, dla transmisji tego, co wiecznotrwałe, szuka w myśli św. Tomasza z Akwinu. Jest to jedna z tych arterii, którymi od wieków płyną życiodajne soki naszej kultury. A Doktor Powszechny może być mistrzem myślenia i wiary nie tylko dla specjalistów, którzy, w tak doborowym, międzynarodowym gronie, będą wprowadzali nas w poszczególne zagadnienia stanowiące przedmiot kolejnych wystąpień. Będą one niejako konfrontowały myśl Akwinaty z wyzwaniami, które niesie współczesność. Przedstawiając także to, w jaki sposób jest ona traktowana “na tle sporów nowoczesności” – jak głosi temat jednego z wykładów. Bowiem tylko w zderzeniu z naszymi pytaniami i współczesnymi poszukiwaniami dzieło dominikańskiego mistrza może stać się dla nas pomocą i inspiracją.